पेनाचे आत्मचरित्र मराठी निबंध | Pen Autobiography Marathi Essay

Pen Autobiography Marathi Essay: माझं नाव पेन आहे, आणि मी तुमच्या सर्वांच्या हातात असतो. आज मला माझ्या आयुष्याची कहाणी तुमच्यासमोर सांगायची आहे. लहान असताना मी देखील इतर गोष्टींप्रमाणे कारखान्यात बनलो, पण माझं आयुष्य खूप वेगळं आहे. मी एक छोटासा पेन असलो तरी माझं काम खूप मोठं आहे, आणि त्यामुळेच मला खूप आनंद मिळतो.

माझा जन्म आणि पहिला अनुभव | Pen Autobiography Marathi Essay

मी एका मोठ्या पेनांच्या कारखान्यात बनलो. सुरुवातीला मला वाटलं की, “अरे, मी काय आहे?” पण जेव्हा माझ्या शरीराला सुंदर रंग आला, माझं टोपण लावलं, आणि माझं नांव लिहिलं, तेव्हा मला समजलं की मी आता तयार आहे. काही दिवसांनी मला एका दुकानात ठेवलं गेलं. तिथे खूप लोक येत होते, काही जण वेगवेगळ्या पेनांकडे बघत होते, आणि मी तिथेच एका छोट्या बॉक्समध्ये होतो.

पहिली भेट

एका दिवशी, एक लहान मुलगा त्याच्या आईबरोबर दुकानात आला. त्याने मला पाहिलं आणि खूप खूष झाला. “आई, हा पेन मला हवा!” असं तो जोरात म्हणाला. त्याच्या आईने मला घेतलं, आणि त्या दिवसापासून मी त्या मुलाचा पेन बनलो. त्याचं नाव रोहन होतं. तो खूप गोड होता. मला खूप आनंद झाला की आता मी कोणाच्या तरी कामी येणार आहे.

माझा आवडता खेळ क्रिकेट निबंध | Essay on my favourite sport cricket in marathi

शाळेतला पहिला दिवस

दुसऱ्या दिवशी रोहन मला शाळेत घेऊन गेला. त्याने खूप सुंदर पद्धतीने मला हातात घेतलं आणि माझ्याद्वारे अभ्यासाच्या वहीत लिहायला सुरुवात केली. त्या क्षणी मला वाटलं, “अरे वा, मी खूप महत्त्वाचं काम करतोय!” रोहनची वही खूप सुंदर दिसत होती, आणि मला माझ्या कामाचा खूप अभिमान वाटत होता.

विज्ञानाचा मित्र

रोहनला विज्ञान खूप आवडायचं. तो रोज माझ्याद्वारे विज्ञानाचे महत्त्वाचे मुद्दे लिहायचा. मी त्याच्या विचारांना कागदावर उतरवत होतो. कधी कधी त्याच्या मित्रांनाही मी देण्यात येत होतो, कारण त्यांनाही माझं काम आवडायचं. मला असं वाटायचं की, मी एक शिक्षक बनलोय, कारण मी रोहनच्या ज्ञानात भर घालत होतो.

परीक्षेतील संघर्ष

रोहनची परीक्षा होती, आणि तो खूप मेहनत घेत होता. मला त्याच्या सोबत खूप काम करायचं होतं. त्याच्या अभ्यासाच्या वहीत रोज नवीन गोष्टी लिहायला लागायच्या. कधी कधी माझी शाई कमी व्हायची, पण रोहन लगेच मला पुन्हा भरायचा. त्याने माझी काळजी घेतली आणि त्यामुळेच मी त्याला उत्तम प्रकारे साथ दिली. त्याने परीक्षेत खूप चांगलं लिहिलं, आणि मला वाटलं की, “मी त्याच्या यशात थोडा तरी वाटा उचलला आहे.”

एकदा, एक दिवस माझी शाई पूर्णपणे संपली. मला वाटलं की आता माझं आयुष्य संपलं, मी आता उपयोगी नाही. पण रोहनने माझी शाई पुन्हा भरली आणि मला पुन्हा जिवंत केलं. तेव्हा मला जाणवलं की, “किती प्रेमाने तो माझी काळजी घेतो.” तो दिवस माझ्यासाठी खूप खास होता.

आमचे शेजारी मराठी निबंध | Our Neighbors Marathi Essay

मित्रांचा आनंद

रोहनचे मित्रसुद्धा माझ्याशी खेळायचे. ते मला उचलून आपल्या वहीवर काही चित्रं काढायचे. कधी कधी मला खूप हसू यायचं, कारण मी तर फक्त लिहिण्यासाठी बनलो होतो, पण आता चित्र काढायला लागलो होतो. तेव्हा मला समजलं की, माझं आयुष्य फक्त लेखणीचं नाही, तर आनंदाचंही आहे.

एकदा शाळेत निबंध स्पर्धा होती. रोहन खूप विचारात पडला होता की काय लिहावं. पण त्याने मला हातात घेतलं आणि आपल्या मनातले विचार मांडायला सुरुवात केली. त्याने खूप सुंदर निबंध लिहिला, आणि त्या स्पर्धेत पहिला क्रमांक मिळवला. मला वाटलं की मी त्या यशात सहभागी झालो आहे, आणि मला खूप आनंद झाला.

मुलांचा मित्र

कधी कधी खेळताना मी रोहनच्या लहान बहिणीच्या हातात जायचो. ती माझ्याद्वारे रंगबिरंगी रेषा काढायची, मला पकडून आपल्या वहीत गाणी लिहायची. तिचा चेहरा हसरा असताना मला खूप मजा यायची. मला वाटायचं की, मी लहान मुलांचाही खास मित्र बनलोय.

मी एकदाच हरवलो होतो. एकदा रोहन मला शाळेचत विसरला होता आणि मी एकटा टेबलावर पडलो होतो. मला वाटलं की, “कदाचित आता माझं आयुष्य इथेच थांबणार.” पण दुसऱ्या दिवशी रोहन परत आला आणि मला पाहून हसला. त्याच्या हसण्यात मला माझं जगणं दिसलं.

शाळेच्या बाहेरचं जग

एकदा रोहन मला एका सहलीला घेऊन गेला. तिथं मला खूप छान दृश्यं पाहायला मिळाली. तो माझ्याद्वारे सहलीचे अनुभव लिहीत होता. मी त्या अनुभवांचा एक भाग बनलो आणि त्या क्षणांमध्ये मी खूप आनंदी झालो.

आता रोहन मोठा झाला आणि त्याने आता मला कमी वापरायला सुरुवात केली. पण तरीसुद्धा, मी त्याच्याबरोबर आहे. एकदा तो मला बघून म्हणाला, “अरे पेन, तुझ्यामुळेच मी लिहायला शिकलो.” हे शब्द ऐकून माझं मन खूप भरून आलं. मला वाटलं, “मी काहीतरी खूप चांगलं केलं आहे.”

माझा लाडका मालक

आज मी त्याच्या कपाटात एका कोपऱ्यात पडून आहे, पण मला त्याच्याबरोबर घालवलेला वेळ नेहमी आठवतो. त्याने माझ्या मदतीने खूप काही लिहिलं, शिकलं, आणि माझ्या शाईच्या प्रत्येक थेंबाने त्याला नवीन काहीतरी दिलं. त्यामुळेच मी म्हणतो, “माझं आयुष्य तुमच्या हातात खूप सुंदर बनलं.”

माझं जीवन एक साधं पेन म्हणून सुरू झालं, पण रोहनमुळे मला एक वेगळी ओळख मिळाली. त्याच्या प्रत्येक शब्दात मी होतो, त्याच्या प्रत्येक विचारात मी होतो, आणि त्यामुळेच माझं आयुष्य खूप सुंदर बनलं. आता मी निवांत आहे, पण मला माहित आहे की, मी नेहमीच त्याच्या आठवणीत जिवंत राहणार आहे.

माझं आत्मचरित्र सांगताना मला खूप आनंद झाला, कारण माझं आयुष्य रोहनसारख्या मुलाबरोबर घालवताना मला खूप काही शिकायला मिळालं. माझं आयुष्य खरंच सुंदर आहे!