Mazya Ayushyatil Avismarniya Kshan Nibandh: माझ्या आयुष्यातील अविस्मरणीय क्षण निबंध

Mazya Ayushyatil Avismarniya Kshan Nibandh: आयुष्य हे एका सुंदर प्रवासासारखे आहे. या प्रवासात अनेक क्षण येतात आणि जातात. काही क्षण इतके खास असतात की ते कधीच विसरता येत नाहीत. माझ्या आयुष्यातील अविस्मरणीय क्षण असेच काही आहेत. ते मला नेहमी हसवतात, कधी रडवतात आणि मन भरून टाकतात. आज मी तुम्हाला माझ्या आयुष्यातील असा एक खास क्षण सांगणार आहे.

मला आठवते, मी सहाव्या इयत्तेत होतो तेव्हाची गोष्ट. आमच्या शाळेत वार्षिक सांस्कृतिक कार्यक्रम होता. मी पहिल्यांदाच नाटकात भाग घेत होतो. मी एका छोट्या भूमिकेत होतो, पण मनात खूप उत्साह होता. सराव करताना मित्र-मैत्रिणींनी खूप मदत केली. आम्ही रोज संध्याकाळी एकत्र येऊन संवाद बोलायचो, हसायचो आणि मजा करायचो. पण कार्यक्रमाच्या दिवशी मी खूप घाबरलो होतो. स्टेजवर जाण्याआधी पाय थरथरत होते. मनात विचार येत होता, “जर विसरलो तर? जर चुकलो तर?”

शेवटी माझा नंबर आला. मी स्टेजवर गेलो. प्रकाश झगझगत होता. खाली खूप लोक बसले होते. मी पहिला संवाद बोललो आणि सगळे हसले. मग हळूहळू आत्मविश्वास आला. नाटक संपले तेव्हा सगळ्यांनी टाळ्या वाजवल्या. शिक्षकांनी माझ्या पाठीवर कौतुकाने थाप मारली. घरी आल्यावर आई-बाबांनी मिठी मारली आणि अभिमानाने म्हणाले, “तू खूप छान केलंस!” तो क्षण मी कधीच विसरू शकत नाही. माझ्या आयुष्यातील अविस्मरणीय क्षण म्हणजे हाच!

आणखी एक क्षण जो मला नेहमी आठवतो तो म्हणजे आजोबांबरोबर घालवलेला वेळ. मी लहान होतो तेव्हा आजोबा मला त्यांच्या बालपणीच्या गोष्टी सांगायचे. एकदा उन्हाळ्याच्या सुट्टीत आम्ही गावी गेलो होतो. संध्याकाळी आजोबा आणि मी आंब्याच्या झाडाखाली बसलो. त्यांनी सांगितले की, त्यांच्या वेळी विजेची दिवे नव्हते, तरी ते रात्री तार्‍यांकडे बघत कथा ऐकायचे. मग त्यांनी मला एक जुनी कथा सांगितली – एका धाडसी मुलाची. मी इतका हरवून गेलो की वेळेचा पत्ता नव्हता. आजोबांचा हात हातात घेऊन बसलो होतो. तो शांत, प्रेमळ क्षण माझ्या मनात कायमचा कोरला गेला आहे.

हे पण वाचा:-Surya Ugavla Nahi tar Essay in Marathi: सूर्य उगवला नाही तर निबंध मराठी

मित्रांबरोबरचे प्रसंगही अविस्मरणीय असतात. एकदा आम्ही शाळेच्या मैदानात क्रिकेट खेळत होतो. पावसाळ्याची वेळ होती. अचानक पाऊस सुरू झाला. आम्ही सगळे भिजलो, पण खेळ थांबवला नाही. कीचडात धावलो, हसलो, ओरडलो. शेवटी शिक्षकांनी पकडले आणि सगळ्यांना क्लासमध्ये नेले. पण त्या भिजलेल्या, आनंदी क्षणाची मजा काही औरच होती. आजही मित्रांना भेटलो की तो प्रसंग आठवतो आणि हसतो.

असे छोटे-छोटे क्षण आयुष्याला सुंदर बनवतात. माझ्या आयुष्यातील अविस्मरणीय क्षण हे मला शिकवतात की आनंद मोठ्या गोष्टीत नाही, तर छोट्या प्रेमळ क्षणांत असतो. आपण प्रत्येक क्षण मन लावून जगायला हवे. कारण हे क्षणच आपल्या आठवणी बनतात. तुमच्या आयुष्यातही असे अविस्मरणीय क्षण असतीलच. ते जपून ठेवा आणि नेहमी हसत राहा!